Spreek een beetje luider

In Nepal sturen ze op een bijzondere manier gebeden naar de hemel: in plaats van te bidden draaien ze aan gebedsmolens of hangen ze gebedsvlaggetjes vol wensen die de wind naar de hogere sferen mag brengen. Mijn boodschappen draag ik over via video's. In oktober hadden mijn vrienden van visual okapi en ik deelgenomen aan de internationale muziekvideowedstrijd van Genero.TV, waarbij we finalist werden. Nu maak ik samen met een goede vriendin uit Nepal -zij studeerde aan het acting department van de Prague Film School- een muziekvideo voor Diane Birch van Genero TV. 

Pre-Productie
Wanneer we in de Dream of Gardens van een kopje koffie genoten, vroeg de broer hoe je aan een muziekvideo begint. Zelf werkt hij in de marketing en gelooft dat een idee voor een campagne of een video op dezelfde manier begint. Ik had geen duidelijk antwoord. Ik zei dat creativiteit groeit en vaak komt wanneer je niet te veel nadenkt. Eerst krijg je een idee, dan werk je het uit zodat het praktisch realiseerbaar wordt, doet research over de prijzen, mogelijkheden, het verhaal, vindt mensen -ik vond zijn zus als mijn producer en actrice- en luistert vooral naar hen. Het idee groeit en groeit, zelfs in de post-productie. 

Ik was heel hard geïnteresseerd voor deze wedstrijd, omdat Diane Birch met haar lied duidelijk wil maken dat duistere tijden in je leven natuurlijk zijn, en niet dienen om je kleiner te maken, maar om je te laten groeien. Zij had eerst een lange relatie geëindigd en daarna haar vader, haar levenskracht, aan kanker verloren. "To stay strong, you have to surrender a bit to the breakdown and embrace the darker parts of your psyche and circumstances, come full circle and realize that there’s beauty in even those really difficult and testing times. If you can learn to do that, you can manifest a lot of great things in your life." Het lied "Speak a Little Louder" behoort tot haar eerste album in jaren dat een kijk biedt in haar complexe en uitdagende groei in een vrouw. 

Mij leek het om dit universeel thema in een totaal andere context te plaatsen. Door het in Azië te filmen wordt dit thema meer herkenbaar, ook al vindt het plaats in een totaal andere wereld. Bovendien wou ik ook ervaren hoe het zou gaan als ik later een groter filmproject in Azië zou filmen. Het is altijd voor mij een droom geweest om een groter project in Nepal te doen. 

op de set; mijn Nepalese vriendin (rechts) laat hen
tekenen dat de video uitgezonden mag worden

Productie
We hebben de opnames over drie dagen gespreid. Op de eerste dag maakte ik in de voormiddag kennis met de kinderen en toonde mijn vriendin me enkele locaties. In de namiddag filmden we op twee locaties de scènes met de kinderen. Aangezien zij geen acteurs zijn, opteerde ik niet voor close-ups (CU's). Tijdens de analyse van Kusturica's "Black Cat White Cat" leerde ik dat CU's meer emotioneel geladen zijn, maar dat de acteur ook sterk uit de hoek moet komen. Ik filmde de kinderen meer van een afstand en gaf hen zo weinig mogelijk aanwijzingen. Ik had namelijk een visie van een mooie jeugd, en ik denk dat je kinderen dan gewoon hen zelf moet zijn. De regie ging via vier talen. Het vormde zich in het Nederlands in mijn hoofd, dat ik voor mijn producer in het Engels vertaalde, waarna zij Hindi sprak tegen de moeders die daarna hun kinderen in hun Nepalees dialect vertelden wat ze moesten doen. Het klinkt omslachtig, maar het werkt. 

Tijdens de tweede dag filmden we een scène in de slaapkamer van mijn producer, waarna we op zoek gingen naar acteurs. Of ja, acteurs. In Nepal bestaat er niet echt een theatergemeenschap, zoals in Praag of Antwerpen. Mijn producer heeft verschillende mensen opgebeld, maar uiteindelijk vonden we genoeg personen. Op de derde dag gingen we eerst nog langs het beauty salon, voor enkele shots en om de hoofdactrice te doen opmaken, en gingen we langs een stalletje om henna te kopen, want een andere actrice speelde de getrouwde vrouw. Henna en groene en rode armbanden symboliseren dat iemand getrouwd is. In totaal hebben deze opnames me 50 euro gekost, waaronder zakgeld voor de kinderen, eten, henna, de make-up sessie en de armbanden. Prijzen zijn dan ook zeer laag in Nepal. Mijn producer heeft een eigen kok, chauffeur en een poetsvrouw die ze maandelijks 70 euro uit betaalt. Naar het schijnt zijn dat zelfs hoge lonen voor deze beroepen. 

Post-productie
In Nepal zijn de meeste internetverbindingen traag, maar een vriendin van mijn producer heeft super snel internet en zij liet me enkele shots naar België wetransferen, zodat een vriend, een specialist in After Effects, vlinders kon animeren. Zelf nam ik mijn laptop mee naar gezellige koffiebarren, maakte een eerste versie, zond deze naar mijn vrienden van visual okapi voor constructieve feedback en werkte dan tegen de klok verder om het daarna op de website van Genero.tv te uploaden. Momenteel is de uitslag van deze wedstrijd nog niet bekend. De winnaar wordt de officiële muziekvideo van Diana Birch. 

Nieuwe projecten
Intussen heb ik op Farmer's Market 1905, een marktje in het groen, met standjes vol ecologische producten en andere leuke dingen, kennisgemaakt met een NGO dat heel eco- and-woman-friendly producten verkoopt. Overmorgen vertrek ik naar het dorp om foto's en footage te maken, want het is iets wat ik heel graag wil promoten.