Een deel van mijn ziel noemt Diana F

Mijn nicht en ik hebben heel veel gemeen. Wanneer zij met iets afkomt, ben ik altijd razend benieuwd wat ze te vertellen heeft. Al jaren doet ze fotografie, en nu wil ze zich aan het hoofdstuk van lomografie wagen. Ze toonde me een blauwe plastieken geval dat je vooral hipsters ziet dragen, dat ze in de lomography store in Antwerpen had gekocht. Het verwondert mij niet dat in een van de hoofdsteden van mode en creativiteit deze eenvoudige cameraatjes verkocht worden, en zelfs een eigen tempel hebben. Wanneer we op de facebook pagina lazen dat er een workshop in "double exposure" diezelfde zaterdag werd georganiseerd, meldde ik me meteen aan. 
En toen vond ik een nieuw deel van mijn ziel... en ze noemt Diana F. 

Wat is lomografie?
Lomografie is analoge fotografie, maar niet andersom. De techniek komt oorspronkelijk uit Rusland, en ik weet niet of je het een techniek kan noemen. Terwijl fotografen zoals Jimmy Nelson ("Before they pass away", waarover ik in een van mijn volgende blogs zal schrijven) de barre koude trotseert om een perfecte foto te vinden die de bijna uitgestorven volkeren vereenzelvigt met de harde natuurelementen, trekken lomografen zonder na te denken, overal en nergens. 

De bekende tien gouden regels moedigen juist rebellie aan. Neem je camera overal mee naartoe, wees snel, het is een deel van je leven, trek zoveel mogelijk foto's...
De beste regel is om zo dicht mogelijk bij het onderwerp te staan, omdat je lenzen zeer wijd zijn. De komische distortie die je krijgt als je close-ups met wijde lenzen trekt, is eigenlijk deel van lomografie. 

Double Exposure
Tijdens de workshop wordt eventjes kort vermeld met welke drie factoren in verband met licht je rekening moet houden als je een foto neemt: filmsnelheid (ISO), shutter speed en de diafragma. Bij lomografie zijn je keuzes zeer beperkt. Er is maar een shutter speed (1/60), de filmsnelheid kies je aan de hand van de film (wij werkten met 400 iso), en bij de Diana F, de leencamera die we voor een uurtje mochten gebruiken, heb je maar keuzes tussen bewolkt, half bewolkt, zonnig en pinhole. Dat betekent 3 f-stops. Dat is niet veel. 

In Antwerpen was het half bewolkt (dat verbaast me niet), en daarom koos de workshopleider voor ons om met 400 iso te werken. Normaal gezien zou je zelfs voor 800 ISO gaan, maar aangezien we twee foto's op hetzelfde stukje film gaan "branden", kies je voor 400 iso, want anders zal je stukje film "verbranden". 

Gewapend met deze kennis, en geladen met een 120 rol, om 12 foto's te nemen, of 24 foto's, trokken we stad Antwerpen in. We experimenteerden wat. Ik weet wel wat ik allemaal heb getrokken, maar ik heb geen idee welke resultaat twee foto's op elkaar zullen geven. Toch ging ik met een geweldig gevoel naar mijn volgende afspraak in de St. Antoniusstraat (om een lekkere croque te eten in de Vintage Bar Fabiola); want ik voelde me net zoals een Witte Koningin in een van mijn kort verhalen, die op zoek is naar alle kleuren van de wereld, en deze door verschillende ervaringen allemaal vindt. 
Ik had in mijn eigen stad een nieuwe kleur gevonden. Een nieuw stukje ziel.  

Cadeautjes van Diana F
Vol spanning ging ik in het koddige lomografie winkeltje in de Kammenstraat (toevallig ook de fashion district van Antwerpen) mijn scans halen. Ook al ben je niet van plan in de wereld van lomografie te verdiepen, toch is dit winkeltje een bezoekje waard, en niet alleen als je een toerist of een hipster bent (alhoewel ik moet toegeven dat ik een hipster ben en eigenlijk ook vaak door mijn vrienden lachend een toerist wordt genoemd). Het is arty, met lomografie foto's aan de muren, camera's in houten doosjes, en een vinylplaatwinkel in de volgende ruimte. 

Ik merkte snel aan de foto's dat vooral de eerste foto (van de twee foto's per stukje filmrol) meer zichtbaar was dan de andere. Een van de gouden regels van lomografie is dat de foto's anders zullen uitdraaien dan je dacht en dat blijkt inderdaad zo te zijn. Bij lomografie laat je alle controle los. Misschien is dat soms wel goed dat je gewoon vanuit het intuïtieve en het gevoel en minder uit het rationele naar de wereld kijkt. 

Ik heb in ieder geval een "sardina cam" gekocht en ben van plan Azië letterlijk en figuurlijk in te blikken vanuit het gevoel.