Terug naar Nieuw-Zeeland (2): Een inleiding tot WWOOF

Op mijn eerste avond in Auckland maakte ik in het Spaceship, de plaats waar ik de volgende dagen zou couchsurfen, met Bae (laten we haar zo noemen). Zij is een Koreaanse meid die een halfjaar in een restaurant in Sydney heeft gewerkt, en daarna een ander halfjaar in Melbourne. Ze vertelde me dat ze zoals ik naar Nieuw Zeeland is gegaan om een visum te vragen zodat ze kan terugkeren naar Melbourne om daar nog een ander jaar te werken. Samen vulden we op de website alle vragen in van de immigratieprocedure (en af en toe heb ik een zucht geslagen; ze moeten de exacte datum weten van elke vlucht die je in het afgelopen jaar hebben genomen; en bij mij is dat een hele lijst.) en ze bekeek samen met mij de website van WWOOFing. 

www.WWOOF.net

Oorspronkelijk stond WWOOF voor "Working Weekends on Organic Farms". In 1971 organiseerde een vrouw uit London een werkweekend op een biodynamische boerderij in Sussex, met de hulp van de Soil Association. Zij herkende in anderen (en in haarzelf) de nood om ook bezig te zijn met boeren en meer te leren over de organische beweging.  Het was een groot succes. Meer boeren en andere mensen waren geïnteresseerd om mensen uit te nodigen die op hun boerderijen zouden werken in ruil foor voedsel en een slaapplaats. Dat is immers hoe ik WWOOF vandaag aan andere mensen uitleg: in ruil voor gemiddeld 28uur per week (meestal 4à5uur per dag) krijg je alles wat je nodig hebt om die dag te kunnen leven. Eigenlijk krijg je zelfs zoveel meer: je komt terug in contact met de natuur en leert zoveel over organisch boeren en tuinieren. 

In de volgende jaren kregen de letters in WWOOF een andere naam zoals "Willing Workers On Organic Farms". Momenteel betekent het "World Wide Opportunities On Organic Farms" sinds 2000. Meestal betaal je een zeer kleine som geld (ik denk dat ik 15 Nieuw Zeelandse dollar heb betaald) zodat je een jaar lang toegang hebt tot de website van de nationale tak van de federatie. Vaak krijg je ook een boekje toegestuurd. 

Op de website van WWOOF in Nieuw-Zeeland vonden Bae en ik een gezellig vegetarisch restaurant in Coromandel. Ik zag zelfs Tibetaanse gebedsvlaggetjes en kleien beeldjes op de foto's en was onmiddellijk verkocht. Na niet te lang nadenken stuurde ik een verzoek naar deze website. 

Later, wanneer Bae en ik terugkwamen van onze dwaaltocht in Auckland, kreeg ik een bericht terug van Coromandel Driving Creek dat ik welkom was om een maand bij hen te WWOOFen...