Repair Café tijdens de Dag van het Park

Vandaag was in Vlaanderen de Dag van het Park, een initiatief waarin het park in de bloemetjes wordt gezet. In Schoten organiseerde ze activiteiten rond organisch tuinieren en boeren, workshops voor kinderen, standjes van Oxfam, Natuurpunt, Velt,  winkels met planten, cactussen, biogroenten, groentenpasta's, cupcakes, een biofrituur en een repaircafé.  Sommige mensen genoten in het gras van verse appels, anderen bogen zich over het reuzegrote schaakbord of speelden petanque, en nog anderen leerden hoe ze een bijenhotel kunnen maken. Zelf hielp ik bij het Repair Cafe dat ik zie als een alternatief voor overconsumptie...

Bron: repaircafe.be

In deze wereld is de levensduur van een product zeer klein. Vijftig jaar geleden leefden producten veel langer. Er werd aan massaproductie gedaan, maar de vraag is groot. Nadat iedereen echter een wasmachine, televisie... had, daalde de vraag. De economische krachten zagen in dat massaconsumptie op een andere manier aangewakkerd moest worden. Diversiteit en kortere levensduur begonnen het productieproces te dicteren. Onlangs las ik het artikel van Giselle Nath over de Vlaamse hardwerkende middenklasse die alsmaar meer en meer wil, en misschien eigenlijk niet nadenkt over de consequenties van hun overconsumptie en hun welvaartsniveau. (2014, De Morgen) Zij hebben de zwakkere groepen nodig om te kunnen bestaan. De "meer is beter" paradigma rechtvaardigt de middelen, maar zorgt er wel voor dat alles aan inflatie onderhevig is. Meer diploma's, meer ervaring, meer skills... zijn allemaal woorden die werkloze jongeren bijvoorbeeld op sollicitatiegesprekken horen. Waarom hebben we eigenlijk meer nodig?  

Instagram @wendiertje89

Repair Cafés zijn opgezet met het oog om mensen terug bij elkaar te brengen en na te denken over hun consumptiepatroon. Ook mijn moeder gooide vroeger altijd kledij weg als er een scheur was of een gaatje, dat eigenlijk in tien minuutjes snel gefixt kan worden. We werken harder om het gemakkelijker te hebben, zodat we nieuwe kledij, nieuwe wasmachines, nieuwe iPhones... kunnen kopen. Ik maak me ook schuldig. In Nepal werd een vriendin onwennig wanneer ik haar een geschenk vanuit België gaf. Ze was niet gewend om spullen te hebben die "niet nuttig zijn". Ze vertelde dat in het Oosten consumptie zo weinig mogelijk werd gemeden, omdat ze niet weten wat ze met afval moeten doen. Wij, de middenklasse van het Westen, gooien alles zomaar weg zodra het niet werkt, zonder bij stil te staan waar het verdwijnt. De afvalberg zou al veel kleiner zijn als we zelf leerden hoe we het kunnen fixen. Zelfstandig kunnen repareren maakt ons ook minder afhankelijk van het imperium van supermarkten en dure trends. Het heeft zoveel voordelen. Repaircafés worden vaak en in verschillende dorpen georganiseerd; ze zijn niet alleen voor groene dagen zoals de Dag van het Park. 

Meer informatie kan je vinden op repaircafe.be :